Mia giava me usèa contèr
che se voi aer fortuna
tant a arèr, a regoer o a semenèr
faghe semper su l’ultimo chèrt de luna.

Se semper te ves che la fortuna
te faghe fèr de fen na gran massa,
canche l’é l’ultimo chèrt de luna
impianta dut e frégola grascia.

Difati l tobià pien de fen
d’uton la l’èa fin su sot l tet;
ma l bel l’é, a dirlo dassen,
che jà de oril la l’èa pa semper vet.

Insoma coscita ela fajea
e l’èa semper capusc desche codees
e tel valif ciamp la regoea
i pomes gregn desche drees.

Gé son ence nasciù su l’ultimo chèrt
e fosc per chel me é ciapà tanta ciavatèdes
e propio semper su l’ultimo chèrt
é fat la più gran musciatèdes.

Un an la moto del Pètena da Moena,
m’é imprestà dal garasc te Pian Trevijan,
ma se saassède che che m’é vegnù su la schena
canche l’é vegnù a saer l’indoman!

La ciavatèdes coche les vegnìa
da una e da l’autra pèrt
come n pop sgolèe in ca e in via
e l’era na sesla de luna de l’ultimo chèrt.

N’outa vaghe a fèr a na tousa na serenèda
e son su na getria col cher che me èrt
ma me ciape sul cef n còcol de roba bagnèda
che veide la steiles intorn l’ultimo chèrt.

In chel dì che m’é maridà
fenì che é de marenèr
demò mìngol vèrde da na pèrt
rue proprio co l’ege ló sul calandèr
e veide, pardìe, che l’é l’ùltim chèrt.

Se vaghe magari a l’ostarìa
a me parèr la seit che dut me èrt
canche no sente e no veide più nia
la colpa éla de chi? De l’ultimo chèrt?

Mia giava me usèa contèr
che se voi aer fortuna
tant a arèr, a regoer o a semenèr
faghe semper su l’ultimo chèrt de luna.

Se semper te ves che la fortuna
te faghe fèr de fen na gran massa,
canche l’é l’ultimo chèrt de luna
impianta dut e frégola grascia.

Difati l tobià pien de fen
d’uton la l’èa fin su sot l tet;
ma l bel l’é, a dirlo dassen,
che jà de oril la l’èa pa semper vet.

Insoma coscita ela fajea
e l’èa semper capusc desche codees
e tel valif ciamp la regoea
i pomes gregn desche drees.

Gé son ence nasciù su l’ultimo chèrt
e fosc per chel me é ciapà tanta ciavatèdes
e propio semper su l’ultimo chèrt
é fat la più gran musciatèdes.

Un an la moto del Pètena da Moena,
m’é imprestà dal garasc te Pian Trevijan,
ma se saassède che che m’é vegnù su la schena
canche l’é vegnù a saer l’indoman!

La ciavatèdes coche les vegnìa
da una e da l’autra pèrt
come n pop sgolèe in ca e in via
e l’era na sesla de luna de l’ultimo chèrt.

N’outa vaghe a fèr a na tousa na serenèda
e son su na getria col cher che me èrt
ma me ciape sul cef n còcol de roba bagnèda
che veide la steiles intorn l’ultimo chèrt.

In chel dì che m’é maridà
fenì che é de marenèr
demò mìngol vèrde da na pèrt
rue proprio co l’ege ló sul calandèr
e veide, pardìe, che l’é l’ùltim chèrt.

Se vaghe magari a l’ostarìa
a me parèr la seit che dut me èrt
canche no sente e no veide più nia
la colpa éla de chi? De l’ultimo chèrt?