Co l’arlevament l’om l’à miorà trop sia condizion de vita. I popoi arlevadores no cognea più desche i , ma demò da n pèscol a l’auter. I aea a la leta dut l’an e in podeadurèr la più fortes per menèr la cèries.

La pruma bestia che i à mesteà l’é stat l che vegnìa durà per la e per vardèr via l’acampament. Dò l cian i à mesteà , da chestes l’om tirèa fora pel, cèrn, . Dapodò i à arlevà porcìe, musciac, bues. A la fin l’om à mesteà la anerles e la .

Dò l’arlevament l’om à descorì l’, donca l’à emparà a semenèr e a binèr sù. Co l’agricoltura l’om l’é doventà , de fat no l’à più cognù , percheche canche l’aea troà n post adatà per la de la piantes, l se loghèa jù per semper.

Ence la majons é mudèdes: i bachegn stajea te fates sù con cadrìe , con sasc e legn. I èrc i é mioré: zapes e servìa a lurèr la tera, la a binèr sù la bièves.

L’é nasciù la pruma boteighes de percheche i bachegn aea da lurèr ti ciampes e no i aea più temp per se fèr . Apontin te chest trat de temp i à scomenzà a lurèr fora la e a filèr la lèna coi prumes .