N’outa ta Mazin l’era n pere vedof. L’aea n muie de bec, ma l cognea sgobar e cainar chel che l’era bon. Na dì, canche l’é stat i prumes de otober che i à comenzà a jir a fegn, l’aea doi manc, n brun e n bianch, l’à jont ite sta massarìa e l’é sin jit en sù. E dò aer ciareà chest ciar de fegn l ven en jù e l’indoman endò. L terzo dì, canche l’é stat sù e l’à abù ciareà, l vegn de retorn, e l’era na bela tousa aló su na outa sentada sun n ciuch che la spetaa, e l’à montà sul ciar ma no l’à ge à dit nia.
– Maladeta, l disc, se fosse bon de me menar chela aló a ciasa, coche fae? –
Canche la é stata jun sora ciasa la é vegnuda jù da chest ciar de fegn e la é sin jita en sù. E da sera, dò che l’à abù desc;iareà e fat i fac, l disc: – Speta che vae da na veia ja Poza, l’é na veia che sà pa ben da me ensegnar –.
Enfati bon, l vegn jù e l ge à contà la storia.
– Scouta, la disc, doman tòlete doi fave e canche tu vegne da fegn che la monta endò sù doman, sè ben gio, ferma chi manc e dì: “Te’ bò bianch, ne teis ne jajun, e chel che t’as sul ciar mena dut a ciasa”, e coscita dige a chel neigher: “Te’ bò neigher ne teis ne jajun, e chel che t’as sul ciar mena dut a ciasa” –. Enfati bon, l’é stat desche chesta veia ge à dit.
Canche l’é stat che l vegnìa en jù, la era endò ló sentada, e la é jita via e l’à montà sù e canche la é stata montada l ge à endò dit coscita al bianch e al neigher. E dò i é sin vegnui en jù bel pian pian, e chesta la é vegnuda ja ciasa e l’à scomenzà sobito a lurar e netear sù e ge far bon da magnar, e la saea far de dut. E bon, l’à stat ló set egn: e na dì anter le autre, da doman bonora che la vegnìa fora de stala, l’à sentù cridar da Camerloi ju: “Tarata gei che Taraton l’é mort, Tarata gei che Taraton l’é mort”.
Dapò la é jita sù sa ciasa, la ge à tocià la man e l’à dit: – Develpai, nia no me aede dat e nia no ve é domanà, nia no ve é domanà e nia no m’aede dat: ben desgatiar e ben petenar de bele trece farà far –. Dapò la é sin jita e no i l’à più veduda, la sarà amò sa Camerloi.

N’outa ta Mazin l’era n pere vedof. L’aea n muie de bec, ma l cognea sgobar e cainar chel che l’era bon. Na dì, canche l’é stat i prumes de otober che i à comenzà a jir a fegn, l’aea doi manc, n brun e n bianch, l’à jont ite sta massarìa e l’é sin jit en sù. E dò aer ciareà chest ciar de fegn l ven en jù e l’indoman endò. L terzo dì, canche l’é stat sù e l’à abù ciareà, l vegn de retorn, e l’era na bela tousa aló su na outa sentada sun n ciuch che la spetaa, e l’à montà sul ciar ma no l’à ge à dit nia.
– Maladeta, l disc, se fosse bon de me menar chela aló a ciasa, coche fae? –
Canche la é stata jun sora ciasa la é vegnuda jù da chest ciar de fegn e la é sin jita en sù. E da sera, dò che l’à abù desc;iareà e fat i fac, l disc: – Speta che vae da na veia ja Poza, l’é na veia che sà pa ben da me ensegnar –.
Enfati bon, l vegn jù e l ge à contà la storia.
– Scouta, la disc, doman tòlete doi fave e canche tu vegne da fegn che la monta endò sù doman, sè ben gio, ferma chi manc e dì: “Te’ bò bianch, ne teis ne jajun, e chel che t’as sul ciar mena dut a ciasa”, e coscita dige a chel neigher: “Te’ bò neigher ne teis ne jajun, e chel che t’as sul ciar mena dut a ciasa” –. Enfati bon, l’é stat desche chesta veia ge à dit.
Canche l’é stat che l vegnìa en jù, la era endò ló sentada, e la é jita via e l’à montà sù e canche la é stata montada l ge à endò dit coscita al bianch e al neigher. E dò i é sin vegnui en jù bel pian pian, e chesta la é vegnuda ja ciasa e l’à scomenzà sobito a lurar e netear sù e ge far bon da magnar, e la saea far de dut. E bon, l’à stat ló set egn: e na dì anter le autre, da doman bonora che la vegnìa fora de stala, l’à sentù cridar da Camerloi ju: “Tarata gei che Taraton l’é mort, Tarata gei che Taraton l’é mort”.
Dapò la é jita sù sa ciasa, la ge à tocià la man e l’à dit: – Develpai, nia no me aede dat e nia no ve é domanà, nia no ve é domanà e nia no m’aede dat: ben desgatiar e ben petenar de bele trece farà far –. Dapò la é sin jita e no i l’à più veduda, la sarà amò sa Camerloi.